اثر بخشی درمان شناختی رفتاری

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری گروهی بر سلامت روان و احساس خودکارآمدی دانش آموزان است. طرح پژوهشی نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه ی آماری این پژوهش دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی شهر بوانات در سال تحصیلی 91-90 بوده که بر اساس نمونه گیری در دسترس گروه نمونه به طور تصادفی از دانش آموزان پایه ی سوم راهنمایی تعداد 30 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند.ابزار پژوهش پرسشنامه ی سلامت عمومی (ghq) و پرسشنامه ی خودکارامدی عمومی بود. گروه آزمایش تحت آموزش درمان شناختی – رفتاری گروهی در 12 جلسه ی 90 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش انجام شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین دو گروه از نظر سلامت روانی (001/0 p<) و احساس خودکارآمدی (001/0p,) و ابعاد سلامت روان شامل سلامت جسمانی (01/0 p<)، کارکرد اجتماعی (01/0p<)، اضطراب (0001/0p<) و افسردگی (001/0p<) تفاوت معناداری وجود دارد. بر اساس نتایج این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش درمان شناختی – رفتاری گروهی بر سلامت روان، احساس خودکارآمدی و ایجاد سلامت روان موثر بوده است. کلید واژه: درمان شناختی – رفتاری، سلامت روان، احساس خودکارآمدی.